Folia stretch – jak powstaje?

Folia stretch

Potrzeba jest matką wynalazku, ojcem folii strech jest natomiast niemiecki chemik Hans von Pechman. Od przypadku i pomysłu do efektu, z którego korzystamy dzisiaj, produkt przeszedł drogę rozwoju w zakresie materiałoznawstwa oraz metod wytwórczych.

Materiał skrojony na miarę potrzeb – poznaj historię folii stretch

Był rok 1898 kiedy Hans von Pechman, podgrzewając organiczny związek diazometan, uzyskał białą substancję o woskowatej strukturze. W ślad za tym odkryciem Eugen Bamberger i Friedrich Tschirner przeprowadzili szereg badań odkrywając, że wytworzony materiał składa się z wielu grup -CH2- i nazwali go polimetylenem.

Kilka lat później, w 1933 roku, Eric Fawcett oraz Reginald Gibson, na dużą skalę zsyntetyzowali polietylen wykorzystując działanie wysokiego ciśnienia na to tworzywo, którego cechą charakterystyczną jest termoplastyczność. Metoda ta, od 1939 roku, pozwoliła na przemysłową produkcję polietylenu niskiej gęstości, czyli LDPE. Preparat wykorzystywano wówczas do celów wojskowych, głównie do pokrycia kabli komunikacyjnych, niemniej jeszcze w czasie trwania drugiej wojny światowej zaprzestano produkcji na szeroką skalę. Na powrót do łask i przełom trzeba było trochę poczekać.

W 1951 roku, w przedsiębiorstwie Phillips Petroleum, odkryto katalizator na bazie trójtlenku chloru. Dwa lata później, Karl Ziegler, rozwinął ten proces pracując w łagodniejszych warunkach temperatury i ciśnienia. Z uwagi jednak na fakt, iż ten pierwszy mechanizm działania był łatwiejszy i tańszy, nie odszedł w zapomnienie. Jeszcze przed końcem lat pięćdziesiątych XX wieku obu syntez używano do produkcji polietylenu o wysokiej gęstości, czyli HDPE i do dzisiaj obydwa sposoby są powszechnie stosowane w przemyśle.

Cała przebyta droga oraz stale trwające próby metod ulepszania pozwoliły na osiągnięcie produktów takich jak folia, butelki, beczki, rury, druty czy izolacja i osłona kabli. Przypadkowo odkryty materiał jest szczelny i wytrzymały, dzięki czemu znalazł zastosowanie w logistyce, transporcie, działach opakowań, rolnictwie, przemyśle spożywczym, ale również w codziennym życiu, w gospodarstwach domowych.

Co dwie metody, to nie jedna

Produkcja folii stretch jest wynikiem procesu zachodzącego przy użyciu specjalistycznych maszyn wytwarzających materiały z tworzyw sztucznych. Produkt początkowo występuje w formie granulatu, który poprzez podgrzewanie przetwarzany jest do postaci płynnej. Dla celów produkcyjnych tworzy się całe linie, które mogą być projektowane i konfigurowane zgodnie z indywidualnymi potrzebami rynku, wytwórcy i nabywcy.

Techniki uzyskiwania folii polietylenowej

Istnieją dwie techniki uzyskiwania folii polietylenowej:

• metoda wylewu maszynowego zwana „CAST”,
• metoda rozdmuchu określana jako „BLOWN”.

Technologia CAST polega na wylaniu żywicy ze specjalnej głowicy, a następnie błyskawicznego rozciągania i ochładzania jej przy użyciu dedykowanych wytłaczarek. System BLOWN polega na roztopieniu żywicy, która następnie zostaje rozdmuchana w dwóch kierunkach – maszynowym i poprzecznym, po czym ochładza się ją zimnym powietrzem.

Obie metody mają swoje wady i zalety. Pierwsza z nich zapewnia folii stosunkowo dużą rozciągliwość oraz odporność na uszkodzenia mechaniczne. Jest przy tym bardziej ekonomiczna, gdyż wydłużając się w procesie prestretchingu, naciąga się kosztem swojej szerokości. Relatywnie zmniejsza to koszty produkcji, co jednocześnie przekłada się na atrakcyjną cenę produktu finalnego.

Druga z metod jest bardziej czasochłonna, ale za to folia wytworzona tym sposobem cechuje się lepszą jakością, przejawiającą się w kleistości i odporności na przebicia. Jakość automatycznie pociąga za sobą wyższą cenę. Należy wspomnieć również, że folia produkowana metodą rozdmuchu nie jest tak elastyczna jak ta produkowana metodą wylewu maszynowego – naciąga się tylko do pewnego momentu krytycznego, a po jego przekroczeniu szybko się zrywa.

Bez względu na metodę produkcji, folie stretch powstają w formie długiej taśmy, a następnie nawijane są na specjalne rurki, różniące się średnicą i długością i w takiej prezentacji znane są nam wszystkim.